Υπάρχει μια φιλοσοφία που εξαπλώνεται σαν ζιζάνιο. Μπορεί να ονομαστεί, η φιλοσοφία της “αποδοχής”. Αυτή λέει, “Αποδεχτείτε τους φίλους σας όπως είναι και να τους αγαπάτε. Αποδεχτείτε τους γονείς σας όπως είναι και να τους αγαπάτε. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας
όπως είναι. Αποδεχτείτε τα παιδιά σας όπως είναι και να τα αγαπάτε.”
Το γεγονός είναι ότι η αποδοχή των πραγμάτων και των ανθρώπων όπως είναι θα μας κρατούσε σε προϊστορικές συνθήκες, όταν ο άνθρωπος μπορούσε να κάνει οτιδήποτε και να είναι αποδεκτός.
Η αποδοχή υποδηλώνει καθυστέρηση, εμποδίζει την άμβλυνση της διάνοιας, τη δύναμη να αναλύετε, και δεν συμβάλλει στην πρόοδο. Η
καθολική αποδοχή σημαίνει έλλειψη οράματος, έλλειψη προσπάθειας για περισσότερη ομορφιά, καλοσύνη και αλήθεια και οδηγεί τον άνθρωπο σε μια ζωή που ακολουθεί τις παρορμήσεις και τις ωθήσεις του χωρίς να σκεφτεί καμιά συνέπεια.
Μόνο μέσω της μη αποδοχής βελτιώνονται τα πράγματα.
Δεχόμαστε πραγματικά τους ανθρώπους όταν βλέπουμε μια προοδευτική ανάπτυξη και σταθερή προσπάθεια σε
αυτούς, όταν βλέπουμε μια συνεχή αφοσίωση σε αυτούς για να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής, και όταν βλέπουμε ένα αυξανόμενο αίσθημα ευθύνης να προσφέρουν τον εαυτό τους στο Κοινό Καλό. Μια τέτοια αποδοχή σημαίνει να τους ενθαρρύνετε να βελτιώσουν τη ζωή τους και τη ζωή της κοινωνίας.
-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
